1.

W końcu nadszedł ten długo oczekiwany dzień. Dzień, w którym miała powrócić na jakiś czas do miejsca, w którym zostawiła wszystko. A przede wszystkim musiała zostawić w tym miejscu swoją siostrę. Osobę, do której miała największe zaufanie. Od dzieciństwa wszyscy się dziwili, że Misia i ona się nie kłóciły, jak to zwykle robi rodzeństwo. Każdy się pytał ich mamy, co robi, że są dla siebie takie miłe, że są takie grzeczne. A mama zawsze ze śmiechem odpowiadała, że nic nie musiała robić, że takie cudowne się urodziły. Od najmłodszych lat mówiły sobie wszystko. I tak zostało. Ale wiedziały, że rozmowa przez Internet to nie jest to samo co spotkanie na żywo, co wielogodzinna rozmowa na tematy ważne i te mniej istotne. A dla niej najważniejszym tematem był ON. To on udowodnił jej, że miłość istnieje. Pokazał jej, że jednak nie każdy facet jest takim dupkiem, jak jej były. Nie wiem, jak ja mogłam stracić na takiego człowieka, jak mój były, tyle czasu. Że też wcześniej nie zauważyłam jego wad. Miłość podobno zaślepia i nie pozwala racjonalnie myśleć. Ale teraz wiem, że nie kochałam go. Dopiero teraz dowiaduję się, co to jest prawdziwa miłość. To coś, co dopada nas w najmniej oczekiwanym momencie. Wkrada się w nas i robi rewolucję w naszym umyśle, jak i ciele. Nie możemy przestać myśleć o tej drugiej osobie, a gdy czujemy jej bliskość, to nasze ciało drży, nogi są jak z waty, a w brzuchu lata milion motyli. Osoba, którą kochasz, jest w stanie zastąpić Ci wszystko, zrobić ze zwykłej rzeczy coś niezwykłego, niezapomnianego. Ta osoba zawsze Cię wysłucha, pomoże, doradzi. Nie zawiedzie Cię, zawsze będzie przy Tobie. Kobieta przy mężczyźnie musi czuć się bezpieczna, a mężczyzna musi czuć, że jest kochany, doceniany. Myślę, że tak jest w naszym przypadku. On wie, czego mi trzeba. Wie, że poprzedni mężczyzna, z którym byłam, zranił mnie i sprawił, że czułam się niepewnie. No a kto by się tak nie czuł, gdyby był zamieniony na blondynkę, wymalowaną, ubraną w mini i ogólnie wyglądającą co najmniej nieprzyzwoicie? No ale to już nieważne. To przeszłość, do której nie mam zamiaru wracać…

Nagle poczuła jego wargi na swoich. Z uśmiechem spojrzała mu w oczy i zobaczyła w nich miłość, którą ją darzył.

- O czym myślisz, kochanie? – spytał z troską, która przepełniała jego głos.

- Myślę o tym, że mam wielkie szczęście, mając Ciebie przy sobie. – przytuliła się do niego, po czym ruszyli w drogę razem z jej rodzicami.

Po zrobieniu zakupów, ruszyła do samochodu obładowana torbami, w których znajdowały się produkty na kolację dla jej gości. Jadąc do domu, śpiewała piosenki, które akurat leciały w radiu. Uwielbiała śpiewać. Ale robiła to tylko dla siebie, nigdy nie śpiewała dla publiczności. Była zbyt nieśmiała na takie występy. Gdy dojechała na miejsce, wniosła zakupy do domu i wzięła się za gotowanie. Postanowiła, że zrobi kurczaka i do tego jakąś surówkę, a na deser miała zrobić naleśniki. Jej popisowe dania. Zaczęła gotować, przy okazji tańczyła i śpiewała, co sprawiło, że czas jej bardzo szybko zleciał i zanim się obejrzała, to została tylko godzina do przyjazdu gości. Na szczęście już kończyła kurczaka, więc miała godzinę dla siebie, aby się przygotować. Jak zwykle miała problem, w co się ubrać. Była mistrzynią niezdecydowania. Nie potrafiła podjąć szybko decyzji, a jak już jej dokonywała, to zastanawiała się, czy aby na pewno dobrze zrobiła. Skutek tego był taki, że wielokrotnie zmieniała decyzje. Po dłuższym zastanowieniu zdecydowała się na miętową sukienkę z przedłużanym tyłem i  beżowe szpilki. Zrobiła lekki makijaż, ułożyła włosy i była już gotowa. Z racji tego, że zostało jej około 15 minut, postanowiła, że nakryje do stołu. Gdy skończyła, rozległ się dzwonek do drzwi. Po ich otworzeniu, ona i Lena rzuciły się sobie w ramiona. Zaraz potem przywitała się z mamą, natomiast panowie wyjmowali z taksówki bagaże. Przy swoim tacie zobaczyła bardzo wysokiego mężczyznę. Domyśliła się, ze to chłopak jej siostry.

-Lenka, to ten Twój facet?

-Tak. Będziesz w szoku, jak go poznasz. - rzuciła ze śmiechem i pobiegła w stronę mężczyzn.

Gdy tajemniczy mężczyzna odwrócił się, Misia rzeczywiście doznała szoku. Nie mogła w to uwierzyć. Z szoku wyrwał ja śmiech reszty rodziny.

-Miśka, zamknij buzię, bo Ci mucha wleci. - wypowiedź mamy wywołała kolejny wybuch śmiechu u reszty gości. Ale niestety to nie śmieszyło Michaliny.

- To może ja się przedstawię. Nazywam się Bartek Kurek. - rzekł z uśmiechem wysoki mężczyzna, który wcześniej pomagał jej tacie.

- Poznaje. Miska. - podała rękę Bartkowi, a on ją pocałował. - Naprawdę, bardzo śmieszne. - rzekła do rodziny, która cały czas była ubawiona z poprzedniej sytuacji. Naburmuszona obróciła się na piecie i weszła do domu. Za nią ruszyła reszta, uświadamiając sobie, jak bardzo za nią tęsknili.

Po podaniu i zjedzeniu popisowego dania Michaliny, nadszedł czas na naleśniki, które miały być podane z dżemem. Atmosfera była cudowna, każdy się śmiał i cieszył się, że ten wieczór spędzają w taki, a nie inny sposób. Ona, Lena i ich rodzice zdali sobie sprawę z tego, że ogromnie za sobą tęsknili i doszli do wniosku, że ten czas w Polsce chcą wykorzystać jak najlepiej. Widać było, że Bartek czuł się swobodnie w ich towarzystwie i sprawiał wrażenie fajnego mężczyzny, który kochał nad życie jej siostrę.

- Lena, cieszę się, że jesteś szczęśliwa. – uśmiechnęła się do siostry i przytuliła ją. – A Ty, mój drogi, masz pilnować jej jak oka w głowie. – jego również przytuliła.

- Możesz być o to spokojna. My tu gadu gadu, a jeszcze dziś musimy jechać do moich rodziców. Bardzo chcą poznać Lenkę i Waszych rodziców. A tak poza tym, to świetnie gotujesz.

- Daj spokój, bo się zaczerwienię. To jedźcie ostrożnie i mam nadzieję, że się jeszcze do mnie odezwiecie przed wyjazdem. – przytuliła wszystkich na pożegnanie i usłyszała odpowiedź siostry, że jutro się na pewno odezwą.

Zabrała się za sprzątanie. Po godzinie był już porządek, więc położyła się wcześniej do łóżka, wzięła do ręki książkę i wczuła się w losy bohaterów.

Gdy zapukał do drzwi, słychać już było Kubę, który otworzył im i rzucił się na Bartka. Mężczyzna wziął go na ręce i podrzucił, a po odstawieniu go na ziemię przywitał się z mamą i tatą. Następnie przedstawił im swoją dziewczynę i jej rodziców. Gdy wszyscy usiedli do stołu, pani Iwona, mama Bartka, podała ciasto. Czas upłynął im na opowieściach, przede wszystkim Bartka o swoim pobycie we Włoszech, o tym, jak poznał Lenę. Od czasu do czasu Kuba coś wtrącał i nie dał im spokoju, dopóki Lena, Bartek i reszta osób nie poszli z nim pograć w grę planszową.

Po męczącym dniu wszyscy musieli się wcześniej położyć, aby jutro normalnie funkcjonować. Cudem udało się oderwać Kubę od brata, ponieważ chciał z nim i z jego dziewczyną spać. Ale gdy para obiecała mu, że pójdą jutro z nim na lody, to szybko ucałował ich policzki i poszedł do siebie.

Obudziły ją promienie słońca. Uwielbiała takie dni, w których chciało się żyć, spacerować, a nawet sprzątać. Jak pomyślała, tak też zrobiła. Zjadła śniadanie i wzięła się za porządki. Po dwóch godzinach od sprzątania oderwał ją dźwięk nadchodzącego sms-a. A był on następujący:

„Hej siostra :* masz dziś plany? Mam nadzieję, że nie masz, a jak masz, to mam nadzieję, że uznasz, że siostra i szwagier są ważniejsi :D a przechodząc do konkretów, to co powiesz na ognisko?”

Po krótkiej chwili zastanowienia odpisała:

„W sumie to nie mam żadnych planów, więc czemu nie…”

Dostała kolejnego sms-a, w którym Lena napisała jej, że będzie po nią o 17. Nie wiedzieć czemu, jakoś nie mogła się doczekać tego ogniska. Czuła, że będzie ono wyjątkowe i nie będzie żałowała, jeśli na nie pójdzie. Dopiero za jakiś czas miała się przekonać, czy rzeczywiście miała rację…


--------------------------------------------------
Przepraszam, przepraszam, przepraszam! Przepraszam za opóźnienia i za to coś napisanego powyżej. Nie jestem z tego zadowolona. Niezły start... postaram się, aby nigdy więcej nie było takiej sytuacji.
Co myślicie o kadrze podanej przez Antigę? Kogoś Wam brakuje?